صنعت جواهرسازی با استاد جواهری

صنعت جواهرسازی با استاد جواهری

صنعت جواهرسازی

صنعت جواهرسازی پیشینه ای هفت هزار ساله دارد. در روزگاران قدیم چنانچه کسی می خواست با فن جواهرسازی آشنا گردد باید در چنین خانواده ای به دنیا می آمد و یا با اعتبار و معرفی خانواده اش نزد استادی می رفت و از کار های کوچک گارگاهی شروع و پس از سال ها تلاش و جلب اعتماد صاحب کار شاید می توانست وارد این حرفه شود.

چگونه در قدیم می توانستیم جواهرساز شویم؟

یکی از علل به سختی وارد شدن افراد متفرقه به صنعت جواهرسازی سر و کار داشتن انها با فلزات قیمتی و احیانا سنگ های گرانبهایی بود که یک تازه وارد به راحتی می توانست با آنها تماس داشته باشد و همین امر مانع بزرگی بود.

اگر شخص موفق به اعتماد سازی صاحب کار خود می شد مشکل بعدی او این بود که نمی توانست در اندک زمان ساخت فلزات قیمتی و شناخت سنگ های جواهر را بیاموزد و بازدهی برای استاد خود داشته باشد. اساتید صنعت جواهرسازی نیز تمایلی نداشتند که با همه ی گرفتاری فرد غریبه را از بیرون به محل کار خود وارد و به کار اموزشی او بپردازند مگر افرادی خاص و یا عزیزانشان.

با گذشت زمان و گسترش ارتباطات، در سطح بین المللی و پیشرفت تکنولوژی در تمام سطوح صنعت جواهرسازی موجب شد تا به جهت دستیابی به تولید انبوه صنایع، نیازمند به نیروی کار و کارآموزان بیشتری باشند. با دسترسی به ابزار الات و تجهیزات پیشرفته و امکانات آموزشی در همه ی فنون نه تنها زمان فراگیری این هنر بسیار کوتاه تر می گردد بلکه آموزش صنعت جواهرسازی فراگیر تر شد و از جنبه ی انحصاری و اختصاصی خارج گردید.

صنعت جواهرسازی نیزز از این قاعده مستثنا نبود. بر این اساس صنعت جواهرسازی همچون سایر صنایع دیگر که روزگاری سینه به سینه از پدر به فرزند منتقل می شد، از حالت سنتی خارج و راه یابی همه ی افراد به آن آسان تر گردید چرا که تعلیم و آموزش از کارگاه ها و مغازه های خصوصی به آموزشگاه ها انتقال یافت.

ابا اجداد جواهری

در کشور ما ایران سازندگان بسیاری از زمان های دور به این حرفه مشغول بوده .و بعضا فنون خود را به خانواده و یا دیگران آموخته اند. خانواده من با قدمتی دویست ساله ای که در صنعت جواهرسازی دارند، برای مثال جد من حاج محمد مهدی جواهری مغازه اش در بازار تهران بوده است . پدربزرگم استاد حاج مرتضی جاهری یکی از اساتی به نام صنعت جواهرسازی بود و بسیاری از اساتیدی که امروزه جواهرسازی را اموزش می دهند از شاگردان او و پسرانش هستند.

پدرم را در زرگر خانه های تهران به نام استاد حاج ابولقاسم جواهری می شناختند .و به حق نام سه تن از عمو هایم چون حاج محمود، حاج عباس گوهربین و حاج احمد جواهری جهان از اساتید بزرگ شناخته شده این فن می باشد.

با داشتن چنین گذشته ای پس از پایان تحصیلات از سال 1346 با افتتاح مغازه ای وارد صنف طلا و جواهر تهران شدم. و بیش از 35 سال سابقه مغازه داری به کشور آلمان مهاجرت و در انجا هم با افتتاح مغازه جواهرسازی و فروشی بیش از پیش با دنیای پیشرفته ی صنعت جواهرسازی اشنا شدم.

پس از 10 سال با کوله باری از تجربیات سنتی و اکادمیک به میهن بازگشتم به این امید که اموخته های به علاقه مندان شغل ابا اجدادیم بیاموزم. از دو سال قبل که اموزشگاه فخر اریا را افتتاح نمودم متوجه این شدم .که هنوز کتاب مکتوب لازمه ی تدریس که در اموزشگاه ها به خصوص اموزشگاه طلا و جواهرسازی فخراریا باید باشد، وجود ندارد.

از این رو بر خود واجب دانستم برای اولین بار کتابی در صمینه ی صنعت جواهرسازی تالیف کنم.  و به اموزش جواهرسازی در ان برسم.

همچنین علاقه مندان و هنرجویان می توانند با روزی 3 الی 4 ساعت در اموزشگاه طلا و جواهرسازی فخر اریا پس از یک دوره ی 4 ماهه به حدی از توانایی در ساخت زیور الات برسند. که به حق باید این راه را بعد از یکسال بپیمایند.