از دیروز تا امروز

از دیروز تا امروز

بنام خدا
در ایران صنعت جواهر سازی پیشینه ای هفت هزارساله دارد. چنانچه در روزگار قدیم  کسی می خواست این فنون را بیآموزد بیشتر افرادی بودند که از فرزندان و یا بستگان نزدیک این خانواده ها بودند . به همین خاطر مشهور بود که این گونه فنون ظریفه را بنام صنعت از پدر به پسر سپرده آموخته و یا فنون سینه به سینه ای می خواندن . اما وقتی افرادی خازج از این خانواده ها علاقمند به آموزش این حرفه میشد، اول باید جلب اعتماد صاحب کار را فراهم می کردند و بعد از وارد شدن هم سالها بکارهای کوچک و پیش پا افتاده چون جارو کشی و تمیز کردن مغازه و کارگاه و خریدهای روزانه ( پادویی ) کردن می پرداختند تا نشان دهند فردی مطیع و علاقمند به این حرفه است . انگاه شاید صاحبکار کم کم دلش برای آن فرد می سوخت و بعضی از این فنون را باو می آموخت . در گذشته نه چندان دور این گونه افراد که با صاحبکار نسبتی نداشتند و تنها با معرفی آشنایی وارد آموزش این فنون شده بودند ، باید زمان طولانی را طی می کردند تا بتوانند به درجه مهارت و یا استادی رسند . یکی از علل به سختی وارد شدن افراد خارج از این حرفه، بیشتر سر وکار داشتن آنان با فلزات قیمتی و احیاناً سنگهای گرانقیمت جواهرات بود که هر تازه واردی را ممکن بود بفریبد و احیاناً گمراه کنند و بیم آن میرفت ناخواسته مرتکب خطایشان سازد. مشکل بعدی این بود که هر فردی به راحتی نمی توانست این خرفه را در زمان کوتاهی بدرستی بیآموزد . زیرا عیار سنجی فلزات قیمتی و یا شناختن سنگهای جواهرات کار آسانی نبود و نیست و مدت زیادی می خواهد تا طرف بتواند خبره در این کار شود و عملاً در خرید و فروش بصاحبکارش کمک نماید. بهمین خاطر صاحبکاران علاقه چندانی برای استتخدام این گونه افراد نشان نمی دادند و معتقد بودند که با وقت زیادی که برای آموزش صرف افراد غریبه می کنند، اگر همین زمان را برای عزیزان و فرزندان خود بگذارند آنان پس از بمهارت رسیدن تا پایان عمر شان کنار دست استاد میمانند و باو خدمت می کنند .

با گذشت زمان وگسترش ارتباطات بین المللی تکنولوژی صنعتی در تمام سطوح پیشرفت چشم گیری کرد، بخصوص با ورد ماشین آلات مختلف صنعتی به کارخانه ها تولیدات کالاها با کیفیت بالا به سطح انبوه رسید . در کشا کش چنین بازاری صاحبان کارخانه ها صنعتی دست به رقابت با یکدیگر زدند آنان برای بکارگیری چرخه تولید بیشتر مجبور به استخدام متخصیص این ماشین آلات شدند . بعلت تازکار بودن ماشین آلات پیدا کردن این گونه متخصیصن  کم بودند به همین خاطر بسرعت کلاس های آموزشی افتتاح و افراد زیادی را به آموزش آن ماشین آلات مشغول شدند . راه اندازی و احیانا مرمت کردن این ماشین آلات نیاز به کلاسهای مختلفی داشت که باید کار آموزان بسرعت مشغول تدریس و آموختن آنها میشدند تا در آن مورد یک متخصص ورزیده گردند . دسترسی همگان به  ابزار آلات و تجهیزات پیشرفته روز دنیا موجب شد تا امکانات آموزشی سازمان فنی حرفه ای برای تربیت اساتید در همه فنون تدریس های کوتاه مدت را آغاز نماید . صنعت طلا و جواهر سازی نیز از این قاعده مستثنا نبود و باید برای استفاده از ماشین آلات پیشرفته، کارآموزان تربیت می کرد. براین اساس دراین صنعت هم چون سایر صنایع  از حالت سنتی خارج و راه یابی همه افراد در آن آسانتر شد، چرا که تعلیم و آموزش هنرجویان از مغازه و کارگاهها به آموزشگاههای انتقال یافته بود .

از آنجایی که همواره علاقه و توجه خاصی به آموزش فنون جواهر سازی به نسل جوان داشتم تا این حرفه را هم چون سایر حرف از فقر فرهنگی و عقب افتادگی آن نجات بخشم . لذا بر آن شدم تا یک مرکز رسمی آموزشگاهی افتتاح کنم و به علاقه مندان شغل خود و آباء و اجدادم به صورت علمی و عملی از دانسته هایم را بی آموزم . به استناد چنین فکری از سازمان فنی وحرفه ای کشور به اضافه اتحادیه تهران مجوز رسمی آنرا گرفتم و در یکی از آپارتمانهایم در میرداماد را با چند تن از اساتید با تجربه این فنون شروع به تدریس کردم . اگر چه کد استانداردهای آموزشی طلا  و جواهر سازی در حال حاضر هنوز اشکالاتی دارد که باید اصلاح شود تا کارایی بهتری برای هنر جو یان داشته باشد. اما با توجه به چنین کاستهایی هنوز سازمان فنی حرفه ای تنها مرکز رسمی آموزش کشور می باشد که مورد تایید مراکز معتبر جهانی است .
معرفی خانواده جواهری :

از زمانهای دور در کشور ما ایران سازندگانی بسیاری بوده اند که به حرفه جواهر سازی و فروشی مشغول و بعضاً فنون خود را به خانواده و یا دیگران آموختند. خانواده من هم در این حرفه قدمتی بیش از دویست ساله دارد، تا جایی که بخاطر دارم پدرم تعریف می کرد جدمان حاج محمد مهدی جواهری مغازه اش در بازار تهران بوده است .  با داشتن چنین گذشته ای من از کودکی آنچه در خاطرم نقش بسته دیدن ساخت ها و مدل های مختلفی از سنگ های جواهرات اجدادم می باشد . سبکها و مدل های قدیمی که تماماً با دست ساخته می شد و بیشتر در بین اجناس پدر و پدر بزرگم حاج مرتضی جواهری آنها را می دیدم . پدرم را در زرگرخانه تهران به نام استاد حاج ابوالقاسم جواهری می شناختند و به حق یکی از اساتید این فن بود . در بین اساتید قدیم که پا از بازار تهران بیرون و به خیابان لاله زار آن روزها گذاشتند ، نام سه تن از عموهایم چون محمود ، احمد ، عباس جواهری ( گوهربین ) از همه مشهور ترند و در بین سازندگان بیشتر از همه آنان را می شناسند و بدون اغراق در هنر جواهر سازی از رده های اول این صنعت می باشند . اگر این حرفه در خانواده ما ادامه پیدا کرده به دلیل ژنتیکی و موروثی بوده و گرایش ما به این فنون که با خونمان اجین گردیده است می باشد .

جهت مشاهده عکس های معرفی اساتید قدیمی ، لطفا به بخش اساتید قدیمی مراجعه و آنجا را کلیک نمائید.

( توجه فرمایید) چنانچه سئوالی برایتان پیش آمده که میخواهید آنرا از آموزشگاه پرسش نمایید ، لطفا تلفنی بپرسید نه با ایمیل که مدتی طول خواهد کشید پاسخ بشما 

هنرجو گرامی

در حال حاضر به دلیل تکمیل بودن ظرفیت کلاس ها امکان ثبت نام اینترنتی وجود ندارد . به منظور پیگیری و کسب اطلاعات بیشتر در خصوص سایر دوره ها با شماره های 22257713 و یا 22264933 تماس حاصل فرمایید .